Recensies
In deze rubriek plaatsen we recensies van nieuwe publicaties op het gebied van vrouwen- en gendergeschiedenis. Wil je een recensie voor ons schrijven? Neem dan contact met ons op via
Recensie | Mineke van Essen - Onderweg naar 1832
Pioniers in Onderwijsland. Onderweg naar 1832: een groepsbiografie uit de Groningse school
In dit prachtig vormgegeven boek komen thema’s uit het eerdere werk van historisch pedagoge Mineke van Essen terug: in het bijzonder de opleiding en carrière van vrouwen en mannen in het onderwijs. Het nieuwe van dit boek zit ‘m in de vorm – een groepsbiografie -, en in de vragend-vertellende manier waarop de levenslopen worden gepresenteerd en “ingekleurd”.
In Onderweg naar 1832 volgt Van Essen vier Groningse jongemannen, die in de vroege negentiende eeuw werden opgeleid tot onderwijzer, en twee jonge vrouwen, voor wie die opleiding toen niet openstond maar die wel in het Groningse onderwijs terechtkwamen. Wat maakt deze zes tot een groep? Van Essen wijst op hun eenvoudige afkomst en hun jonge leeftijd, maar sterker is het argument dat ze in dezelfde tijd hun opleiding kregen en bijdroegen aan de modernisering van het Groningse onderwijs. Bij de keuze van de groepsleden heeft ook het feit dat Van Essen haar hoofdpersonen ‘kende’ uit eerder onderzoek een rol gespeeld. In dit boek plaatst ze hen samen in één decor, vroeg negentiende-eeuws Groningen, en geeft ze aan de hand van de levens van deze “pioniers” een beeld van het moderne Groningse onderwijs. Slotakkoord is het feest in 1832 – vandaar de titel – ter gelegenheid van het ambtsjubileum van schoolopziener Van Swinderen, die door zijn invloed op de zes feitelijk de zevende hoofdpersoon is.
Recensie | Charlotte Delbo - Niemand van ons zal terugkeren
Noodzakelijke Holocaustliteratuur: een Franse verzetsvrouw in Auschwitz
In d
e afgelopen 75 jaar zijn talloze memoires gepubliceerd over Auschwitz, het bekendste van alle vernietigingskampen en synoniem aan het ultieme kwaad in de mens. Onder de vroegste vrouwelijke auteurs van memoires bevinden zich onder anderen Olga Lengyel en Ana Novac, wier getuigenissen – Novac wist in gevangenschap zelfs een dagboek bij te houden – uit respectievelijk 1946 en 1966 in het Nederlands zijn verschenen als Leven met de dood (2004) en De mooie dagen van mijn jeugd (2010). Nu zijn ook de memoires van de hier lang onbekend gebleven Charlotte Delbo vertaald. Eindelijk, want Niemand van ons zal terugkeren is zonder twijfel indrukwekkende en noodzakelijke Holocaustliteratuur.
Lees meer: Recensie | Charlotte Delbo - Niemand van ons zal...
Recensie | Mirjam Janssen - Liefde in de Lage Landen
Met Liefde in de Lage Landen. Een portret van Nederland in 15 huwelijken benadert historica en schrijfster Mirjam Janssen de Nederlandse geschiedenis vanuit een fris perspectief. We kunnen de historie van het land vatten in politieke gebeurtenissen en sociale ontwikkelingen, maar óók inzoomen op huwelijk en gezinsleven. Deze vormen, aldus Janssen, evengoed een toetssteen voor vele maatschappelijke veranderingen.
Recensie | Fleur de Beaufort en Patrick van Schie - De liberale strijd voor vrouwenkiesrecht
In 2019 was het precies honderd jaar geleden dat de wet op het algemeen actief vrouwenstemrecht in Nederland werd aangenomen. Reden voor een terugblik, aldus het Liberaal Vrouwen Netwerk. Op verzoek van deze organisatie, onderdeel van de VVD, schreven historici Fleur de Beaufort en Patrick van Schie (TeldersStichting) daarom het boek De liberale strijd voor vrouwenkiesrecht.
Recensie | Jannetje Koelewijn - Fresia’s voor mevrouw Brak
Zoektocht zonder antwoord
F
resia’s voor mevrouw Brak is het vervolg op De hemel bestaat niet uit 2011. In dat boek gaf Jannetje Koelewijn op basis van haar vaders verhalen een indringend beeld van het leven van haar ouders; hoe zij in naoorlogs Amsterdam trouwden, met de groeiende kinderschaar – drie meisjes en drie jongens – regelmatig verhuisden en hoe vader steeg op de maatschappelijke ladder. Het leven van moeder stond na haar huwelijk en het daardoor indertijd onvermijdelijke ontslag in het teken van de zorg voor kinderen en huishouden. Dat maakte haar – ondanks de stijgende welvaart – niet gelukkig. Ze distantieerde zich rond haar veertigste van het geloof van haar gereformeerde echtgenoot. Later volgde ze een opleiding sociaal werk en ging ze op zichzelf wonen onder haar eigen naam: Renske Brak.
Recensie | Greddy Huisman - Zie hier mijn karakter
Tussen da
gboek en autobiografie: karakterschets en levensgeschiedenis
Wat begint als een terugblik op de kindertijd van de jonge Belle van Ittersum (1783-1809) die graag een waarheidsgetrouw beeld van haar karakter wil geven, inclusief de zwakke punten, wordt in het Franstalige dagboek dat erop volgt een weergave van een vaak niet al te vrolijk leven. Haar moeder sterft als Belle twee jaar oud is. Vervolgens wordt ze opgenomen door haar oma van moederszijde en een kinderloze tante. Haar vader, die een militaire functie heeft, ziet ze in die tijd nauwelijks. Opgegroeid tussen volwassenen geniet ze van bezoeken aan neefjes en nichtjes. Sociale conventies dwingen haar afstand te bewaren tot mensen die niet tot de adel behoren, zoals het huispersoneel. Aanvankelijk leven ze in luxe in het door haar oma gehuurde Burmaniahuis in Leeuwarden. Haar tante geeft haar les aan huis vanuit de gedachte dat de leergierige Belle geen blauwkous of savante moet worden.
Lees meer: Recensie | Greddy Huisman - Zie hier mijn karakter
Recensie | Margot Dijkgraaf - Zij namen het woord
Rebelse schrijfsters in de Franse letteren
In het voorwoord maakt Margot Dijkgraaf duidelijk waarom zij de tien schrijfsters in Zij namen het woord “rebels” noemt: “Rebels zijn ze vooral vanwege hun literaire werk, niet vanwege hun gedrag of hun levensstijl. Het gaat me om wat ze hebben veranderd in de literatuur, om de revoluties in onderwerp, denkbeelden, in stijl of aanpak.”[10] Deze brede definitie, wellicht ingegeven door het thema ‘Rebellen en dwarsdenkers’ van de Boekenweek, zingt als een basisthema door het boek.
Lees meer: Recensie | Margot Dijkgraaf - Zij namen het woord
Recensie | Els Kloek - Vrouwen en kinderen eerst
Els Kloek bundelt haar onderzoekservaringen
De c
ompacte bundel Vrouwen en kinderen eerst verscheen in het kader van de maand van de geschiedenis 2019 met als thema Hij/Zij. Het centrale idee was om de discussie te stimuleren rond de vraag hoe vrouwen beter te integreren in het algemene beeld van de geschiedenis. De stukken, geschreven tussen 2003 en 2019, zijn onder meer verschenen in Spiegel Historiael/Geschiedenis Magazine en het Tijdschrift voor Familiegeschiedenis/ GEN Magazine. Els Kloek stelt erin haar ervaringen te boek met onderzoek en de ontwikkelingen binnen het vak vrouwengeschiedenis. Ook brengt ze ethische en educatieve kwesties naar voren die daarbij spelen. Thema’s die haar raken en opnieuw actueel zijn passeren eveneens in de bundel, zoals de canon, die ze ziet als een middel voor het onderwijs om kennis te delen, opdat we er met zijn allen over mee kunnen praten. De discussie rond de oprichting van een Nationaal Historisch Museum wordt inmiddels ook weer nieuw leven ingeblazen.
Recensie | Miep Diesel - Bakvis in oorlogstijd
"Zo'n plezier
meisje dat altijd jongens om zich heen moet hebben"
Duizenden Nederlanders hielden tijdens de Tweede Wereldoorlog voor korte of langere tijd een dagboek bij. Onder hen waren veel jonge vrouwen, van wie Anne Frank en Etty Hillesum – die (postuum) wereldfaam verwierven – veruit de bekendste zijn. Het recent verschenen Bakvis in oorlogstijd. Het dagboek van Miep Diesel is van een geheel andere orde, maar past in de trend van groeiende belangstelling voor ‘gewone’ mensen in bijzondere omstandigheden. Het is een egodocument dat jongeren van nu aan het denken kan zetten. Niet alleen over de dagelijkse realiteit van het leven in oorlog, maar ook over actuele thema’s als slutshaming en #metoo.
